Zadar

Wysunięte najdalej na północ duże dalmatyńskie miasto (liczące ok. 80 tys mieszkańców) będący ośrodkiem gospodarczym, administracyjnym i kulturalnym, znany już był w starożytności jako ważny port cesarstwa rzymskiego. Dziś Zadar wciąż pełni funkcję portu nad Adriatykiem, ale jest także wielką atrakcją turystyczną, z zachowaną piękną starówką na niedużym półwyspie.

Katedra św. Anastazji.

Obiekt jest tak duży, że tylna część prezbiterium sięga placu. Budynek Katedry został wybudowany w XII w. i od samego początku stanowił jedną z największych romańskich bazylik w tej części Europy. Podczas budowy wykorzystano resztki wczesnochrześcijańskiego kościoła, co nie pozostało bez wpływu na ostateczny kształt bazyliki. W 1202 r. miasto zdobyli Wenecjanie, którzy poważnie uszkodzili świątynie. Odbudowa trwała ponad 120 lat. Przed wejściem do środka warto się przyjrzeć frontowej ścianie. Pięknie zdobione są późnoromańskie portale, szczególnie główny, zwieńczony płaskorzeźbą Madonny z Dzieciątkiem. Podłoga w nawie środkowej zawiera fragmenty rzymskiej mozaiki z X w. Relikwie św. Anastazji złożono z inicjatywy biskupa Donata w marmurowym sarkofagu w ołtarzu w lewej nawie. Interesujące są również piękne zdobione weneckie stelle z XV w. Na zewnątrz na wysokości prezbiterium stoi olbrzymia dzwonnica z czterema arkadowymi kondygnacjami. Prace budowlane przy samej dzwonnicy rozpoczęły się w XV w. ale budowę doprowadzono jedynie do pierwszego piętra. Dopiero w 1892 r. prace dokończył angielski architekt T.G. Jackson, wzorując prace na romańskiej dzwonnicy w mieście Rab.

Brama morska.

W pobliżu Muzeum Narodowego wznoszą się dawne mury obronne, spośród których wyróżnia się Brama Morska (chorw. Morska vrata) - kiedyś główne wejście do miasta od strony portu. Powstała w 1560 r. a 11 lat później Wenecjanie umieścili na niej pamiątkę w postaci tablicy po zwycięskiej bitwie morskiej z Turkami, która rozegrała się pod Lepanto. Dodatkowo w bramie został wkomponowany element rzymskiego łuku triumfalnego pochodzący z dawnych lat.

Muzeum Szkła Antycznego.

Jedną z atrakcji Zadaru jest Muzeum Szkła Antycznego. Placówkę umieszczono w odnowionym i rozbudowanym pałacu rodziny Cosmecendi. Wewnątrz zgromadzono ok. 2 tys. rozmaitych szklanych przedmiotów z których najstarsze pochodzą z I w. p.n.e. a najmłodsze z V w. n.e. Odnaleziono je podczas prac archeologicznych w Zadarze, Ninie, Starigradzie i Asseriji koło Benkovca. Przy muzeum działa m.in. zakład wyrobu szkła prezentujący tradycyjną technologię produkcji szklanych przedmiotów.

Narodni trg

Główny plac średniowiecznego Zadaru zwany był w przeszłości niezbyt adekwatnie do jego wielkości Platea Magna (Wielki Plac). Usytuowany jest mniej więcej w centralnej części Starego Miasta. W kierunku północno-zachodnim odchodzi stąd ul. Siroka, czyli dawny główny trakt Decumanus. W zachodniej stronie placu warto przyjrzeć się budynkowi straży miejskiej z 1562 r. z Ciekawostką jest fakt, iż przylegająca do budynku wieża zegarowa została wzniesiona w XVIII w.

Kościół św. Symeona.

Należący do największych świątyń w Zadarze (chorw. crkva sv. Simuna) stoi w pobliżu Trgu Petara Zoranica. Łatwo go rozpoznać po barokowym froncie i ciemnopomarańczowym korpusie. Pierwotnie stała w tym miejscu wczesnochrześcijańska trójnawowa bazylika. Po wielokrotnych przebudowach świątynia w 1632 r. uzyskała kształt zbliżony do dzisiejszego. Wtedy też przeniesiono do niej relikwie św. Symeona. Nieco później dobudowano zakrystię w 1704 r. oraz dzwonnicę w 1707 r.
Największym skarbem kościoła jest srebrny sarkofag św. Symeona. Powstał w latach 1377-1380 na polecenie Elżbiety, żony chorwacko-węgierskiego króla Ludwika I. Jego autorami są włoscy i chorwaccy złotnicy. Sarkofag waży ok. 250 kg; Dodatkowo na sarkofagu odnajdziemy sceny z życia św. Symeona jak również szkice przedstawiające istotne dla historii miasta wydarzenia. Jeden z relifów jest kopią fresku Giotta z Capella dell'Arena w Padwie. Co roku 8 października odbywa się uroczysta ceremonia otwarcia sarkofagu - to jedyna okazja, żeby zobaczyć jego wnętrze.

Brama Lądowa.

Główna brama Zadaru, tzw. Brama Lądowa (chorw. Kopnena vrata), wznosi się na południe od Trgu 5 bunara. Zbudowano ją w czasach weneckich w roku 1543 w stylu renesansowym, według projektu znanego weneckiego architekta Michel Sanmicheliego. Spomiędzy pilastrów spoziera lew św. Marka, budowlę zdobią też herby i inskrypcje oraz wizerunek św. Chryzogona na koniu.

Morskie organy w Zadarze

Morskie organy (chorw. morske orgulje) – to nic innego jak instalacja architektoniczna, której stała się dostępna dla turystów w Zadarze, począwszy od 2005 r. Organy morskie w Zadarze są fenomenalne. O ich wyjątkowości świadczy fakt, iż odróżnieniu od klasycznych tego rodzaju instalacji, te w Zadarze wydają rozmaite dźwięki, które są wynikiem fal morskich.

Morskie organy zostały zaprojektowane w 2004 roku przez chorwackich architektów i specjalistów pod kierownictwem Nikoli Bašić. Charakterystyczną cechą morskich organów w Zadarze jest efekt wchodzących do morza kamiennych schodów, które zostały podzielone są na łącznie siedem dziesięciometrowych sekcji. Pod schodami wybudowano 35 polietylenowych rur o różnych długościach, średnicach i nachyleniach. W wyniku działania wody, powietrze zostaje pchnięte, przez co nabierające dynamiki w rurach zostaje wytworzony dźwięk, który dzięki precyzyjnie umieszczonym szczelinom w kamieniu wydobywa się na zewnątrz. W ten sposób zgromadzeni turyści mogą słuchać wspaniałych melodii, które są wynikiem aktywności fal morskich. Uroczystego otwarcia instalacji w Zadarze dokonano w dniu 15 kwietnia 2005 roku. Równolegle w tym samym dni zakończone zostały prace renowacyjne nad częścią promenady w Zadarze. Po dzień dzisiejszy morskie organy w Zadarze cieszą się ogromna popularnością przez co można stwierdzić, iż stały się one najpopularniejszą z ostatnich atrakcji turystycznych miasta.

Odwiedź z nami Chorwację i poznaj jej walory.  

Biuro Podróży Event-Tours organizuje wycieczki do Chorwacji dla grup turystycznych.

Możesz także zamówić przewodnika na zwiedzanie Chorwacji.

Skontaktuj się z nami już dziś.