Florencja

Florencja jest stolicą włoskiego regionu zwanego Toskanią. Florencja jest miastem, które na przestrzeni wieków przyciągało wielu malarzy, architektów, poetów i humanistów, bankierów. Przed wszystkim Florencja słynie po dzień dzisiejszy jako miejscowość, która zapoczątkowała rozwój epoki renesansu. Aby się dobrze zapoznać z Florencją warto pokonać trasę od bazyliki Santa Maria Novella przez kościół San Lorenzo, piazza del Duomo, piazza della Signioria do Ponte Vecchio. Do najcenniejszych zabytków należy także kościół Santa Croce. Spośród muzeów najważniejsze to Galleria degli Uffizi a za nim plasują się Bargello, Akademia i Galleria Palatina.

Piazza della Signoria

Spośród budynków, które znajdują się na Piazza della Signoria na pierwszy plan wysuwa się Palazzo Vecchio, ufortyfikowany gmach, który powstał pod koniec XIII i w I połowie XVI wieku jako siedziba władz miejskich. Przed ratuszem odbywały się zgromadzenia obywateli, tutaj także wykonywano egzekucje- specjalna płyta upamiętnia to miejsce, gdzie 23 maja 1498 r. stracono Savonarolę.

Palazzo Vecchio

Gdy we Florencji podjęto decyzję o ustanowieniu rady miejskiej, koniecznym stało się znalezienie odpowiedniej rangą siedziby, w której to owa rada, zwana Signorią, mogła by obradować. Miało to miejsce pod koniec XIII w. Budowę zainicjował w 1299 r. Arnolfo di Cambio, główny pomysłodawca a zarazem konstruktor katedry i kościoła Santa Croce. W roku 1310 ukończono wieżę, która była wysoka na 94 m. W roku 1470 powstaje renesansowy dziedziniec autorstwa Michelozza. Do połowy XVI w. budowla była kilkakrotnie powiększana i modernizowana.

Niemal wszystkie wnętrza pałacu otrzymały obecną formę już w XVI w. książę Kosma I urządził tu swoją rezydencję. Gwoli ścisłości należy odnotować, że Książe Kosma I po kilku latach pobytu przeprowadził się do znacznie większego Palazzo Pitti, który wybudowany został po drugiej stronie rzeki, ale modernizację starego ratusza kontynuowano przez kilka następnych dziesięcioleci. Wyróżniającą koncepcją w zakresie dekoracji sal, które zostały zaprojektowane przez Giorgia Vasariego było odniesienie się do wiodącej roli Medyceuszy a zarazem i samej Florencji poprzez głoszenia chwały Księcia. Ten patetyczny i pochlebczy ton najpełniej wyraził się w panegirycznych malowidłach w imponującym Salone del Cinquecento na I piętrze. Salę wybudowano w 1495 r. z przeznaczeniem na miejsce obrad nowego ciała miasta Florencja , którą została Rada Ludowa. Rada została powołana z inicjatywy Savonaroli po usunięciu z miasta Medyceuszy. W pierwotnym zamyśle dekoracja miała być hymnem na cześć niepodległej republiki. Jednak najistotniejszym elementem miało być umieszczenie malowideł gloryfikujących armię florencką, które to dzieła miały powstać dzięki kunsztowi Leonadra da Vinci oraz Michała Anioła. Leonardo da Vinci poprzez swoje zamiłowanie do technicznych eksperymentów, sprawił, że jego dzieło zostało zniszczone. Załamany, widząc nieodwracalność katastrofy, wyjechał z miasta i nigdy więcej nie powrócił do Florencji. Drugi z artystów - Michał Anioł uległ namowom Papieża i udał się do Rzymu. Oznaczało to konieczność przerwania swoich prac w sytuacji, gdy dysponował już gotowymi szkicami z finalnym dziełem malowidła. Prace Leonadra da Vinci i Michała Anioła znane są wyłącznie z opisów i kopii, które zdołano wykonać przed ich ostateczną zagładą. Minęło około 50 lat zanim ściany Wielkiej sala pałacu zostały ozdobione przez Vasariego. Wspomnieniem niedoszłego pojedynku dwóch geniuszy renesansu w Salone del Cinquecento jest dziś rzeźba Michała Anioła, przeznaczona pierwotnie na nagrobek papieża Juliusza II, a przedstawiająca alegorię Zwycięstwa - młodzieńca przyciskającego kolanem do ziemi spętanego starca.
Z pozostałych pomieszczeń warto wymienić Studiolo di Francesco I, pokój syna i następcy Kosmy I - Franciszka I. Dekoracja nawiązuje do zainteresowań księcia naukami ścisłymi i alchemią. Znajduje się tu także portret monarchy pędzla Bronzina. Ten sam artysta był autorem fresków w kaplicy księżnej Eleonory (żony Kosmy I) na II piętrze. Przed kaplicą zwiedza się jeszcze Sla dei Gigi (Sala Lilii), zwaną tak od namalowanego na ścianach godła Florencji, w której znajdują się freski Ghirlandaia i oryginał rzeźby Donatella Judyta zabijająca Holofernesa.

Ponte Vecchio

Kierując się z Mercato Nuovo blisko już do Ponte Vecchio, który jest najstarszym mostem Florencji. Pochodzi z 1345 r. W końcu XVI wieku na mocy książęcego postanowienia, usunięto znajdujące się dotąd jatki i postawiono dwa szeregi sklepów jubilerskich, przekształcając most w rodzaj ekskluzywnej ulicy handlowej. Na tyłach sklepów znajdowały się warsztaty złotnicze. Dziś most posiada zwyczajową nazwę Most Złotników i jest jedynym z najistotniejszych zabytków Florencji.

Santa Croce

Bazylika Santa Croce to druga co do wielkości świątynia Florencji. Kościół pod wezwaniem Świętego Krzyża należy do franciszkanów i stoi na wschodnim krańcu centro. Pierwszym a zarazem głównym budowniczym Santa Croce był Arnolfo di Cambio, który pod koniec XIII stulecia rozpoczął budowę jakże istotnego obiektu sakralnego. Świątynia została konsekrowana w 1442 r. ale na dokończenie budowy fasady trzeba było czekać jeszcze 400 lat.

Bazylika jest najważniejszą nekropolią sławnych obywateli miasta. Przypomina o tym stojący przed kościołem pomnik wielkiego nieobecnego Dantego. Mimo swojej wielkości Dante nie został pochowany we Florencji. Pozostając zwolennikiem cesarza został bardzo brutalnie potraktowany przez mieszkańców Florencji. Otrzymał nakaz wyjazdu z miasta, a wkrótce zmarł przebywając na wygnaniu. Niewiele brakowało aby i Michał Anioł, którego nagrobek znajduje się w prawej nawie, spoczął poza Florencją. Artysta zmarł w 1564 r. w Rzymie i tam miał też być pochowany. Plany ówczesnych zostały pokrzyżowane przez bratanka Dantego. Przybył on do Rzymu i wywarł nacisk, na ówczesnych decydentach wiecznego miasta, aby Ci pozwolili mu spełnić ostatnią wolę Dantego. Uzyskawszy pewność bratanek przewiózł potajemnie ciało Dantego z Rzymu do Florencji. Mimo wszystko mając obawy, iż misterny plan może się nie udać, zwłoki Dantego zostały ukryte w beli sukna i pod osłoną nocy wywiezione z Rzymu. Florencja uczciła Michała Anioła nagrobkiem w prawej nawie, który kilka lat później wykonali wielbiciele jego talentu: Vasari, Cellini i Ammanati. Obok grobowca jest symboliczny pomnik Dantego, a kawałek dalej nagrobek sławnego myśliciela i dyplomaty: Machiavellego, znanego z popierania bezwzględnych metod politycznych i zasady "cel uświęca środki". W nawie głównej wzrok przyciąga piękna renesansowa ambona autorstwa Benedetta da Maiana. Jeszcze ciekawsze jest dzieło Zwiastowanie z 1435 r. autorstwa Donatella. Jest to subtelna płaskorzeźba wykonana w kamieniu, częściowo złocona.
W lewej nawie uwagę zwraca nagrobek Galileusza, który co prawda urodził się w Pizie, lecz we Florencji spędził sporą cześć życia, ciesząc się protekcją Medyceuszy. Grobowiec uczonego (zmarł obłożony klątwą) wykonano niemal 100 lat po jego śmierci. Co ciekawe dopiero niedawno Galileusz doczekał się rehabilitacji ze strony Kościoła.
Wyjątkowo przestronna nawa główna jest miejscem gdzie rozpoczynają się kaplice. W środkowej, nad głównym ołtarzem na tle XIV wiecznych fresków i witraży wisi piękny malowany krucyfiks. Malowidła na ścianach nawiązują do wezwania świątyni i przedstawiają historię Krzyża Świętego, czyli dzieje najcenniejszej relikwi chrześcijaństwa, której cząstkę od wieków przechowuje się w Kościele. Najważniejsze freski są jednak nie w prezbitreium lecz w dwóch kaplicach na prawo od głównego ołtarza, należących do Bardich i Peruzzich, najbogatszych rodzin Florenckich z początku XIV w. Dekoracja kaplic wyszła spod pędzla Giotta. Przedstawiają one historię św. Franciszka z Asyżu oraz dzieje świętych Janów: Chrzciciela i Ewangelisty. Ze względu na freski, w większości wykonane przez uczniów i naśladowców Giotta, warto przyjrzeć się także pozostałym kaplicom po prawej stronie głównego ołtarza. Wśród kaplic po lewej stronie najciekawsza jest piąta, przestawiająca Donatella z krucyfiksem. Brunelleschi po obejrzeniu tej rzeźby stwierdził, że Zbawiciel wygląda na niej jak wieśniak i wykonał konkurencyjne dzieło, które można oglądać w Santa Maria Novella. W kościele jest kilka grobowców polskich: w kaplicy Salvatich, po lewej stronie od zachodu widać nagrobek Zofii Zamoyskiej-Czartoryskiej, zaś w kaplicy Castellanich, po drugiej stronie transeptu, także od zachodu grobowiec Michała Bogorii Skotnickiego.

Odwiedź z nami Toskanię i poznaj jej walory.  

Biuro Podróży Event-Tours organizuje wycieczki do Toskanii dla grup turystycznych.

Możesz także zamówić przewodnika na zwiedzanie Toskanii.

Skontaktuj się z nami już dziś.