Katedra św. Szczepana Wiedeń
Katedra św. Szczepana Męczennika stanowi największy obiekt sakralny stolicy Austrii. Patron często jest błędnie tłumaczony jako św. Stefan, podczas, gdy w Polskiej tradycji imię męczennika - Stephanos - utrwaliło się jako Szczepan, w języku prasłowiańskim i wczesnej polszczyźnie nie było bowiem jeszcze spółgłoski "f".
Budowa pierwszego kościoła w tym miejscu rozpoczęła się w XII w., jeszcze za czasów książąt Babenbergów, poprzedników Habsburgów. Pierwszą świątynie wzniesiono w stylu późnoromańskim w połowie XIII wieku. Obecna katedra powstawała od XIV do początku XVI stulecia w zachowanym do dziś stylu gotyckim. W jej murach możemy zaobserwować pozostałości poprzedniej budowli, zwłaszcza w dwuwieżowej fasadzie, która jest bardziej surowa i mniej dekoracyjna od reszty budynku. W 1469 r. za panowania cesarza Fryderyka III, kościół podniesiono do rangi katedry. Oprócz ośmiobocznych wież w fasadzie do korpusu nawowego przylegają jeszcze dwie dzwonnice. W założeniu obie wieże miały być tej samej wysokości, ale ukończono tylko południową, potocznie nazywaną Steffl, która ma ponad 136 m. wysokości i wspaniałe ażurowe kamienne nakrycie. Nieukończona północna wieża sięga tylko 68 m., czyli nieco wyżej niż dach korpusu nawowego i przykryta jest blaszanym hełmem.
We wszystkich wieżach wiszą łącznie 22 dzwony. Najsłynniejszym jest dzwon Marii Panny zwany Pummerin, w wieży północnej, odlany w 1711 r. z przetopionych armat tureckich porzuconych podczas odsieczy wiedeńskiej. Zniszczony podczas pożaru w 1945 r. został ponownie odlany z pozostałości ocalałego spiszu. Aby obejrzeć go z bliska, należy na wieżę północną wjechać windą. Na wieżę południową wchodzi się wyłącznie schodami.
Najbardziej rozpoznawalnym symbolem Wiednia jest dach świątyni, ułożony w kolorowe geometryczne wzory nad korpusem nawowym i bardziej skomplikowany motyw nad prezbiterium. Po północnej stronie dachu widnieją herby Wiednia i Republiki Austrii, a po południowej herb z dwugłowym orłem cesarskim.
Do wnętrza prowadzi główne wejście w fasadzie zachodniej zwane Bramą Olbrzymów (niem. Reisenthor), niegdyś otwierane było tylko dla cesarza. Wejścia boczne są skryte za niewielkimi kruchtami i odpowiednio noszą nazwy: Brama Śpiewaków (niem. Singerstor) i Brama Biskupów (niem. Bischofstor). Na tej drugiej sportretowano jednego z głównych darczyńców kościoła, księcia Rudolfa IV Założyciela wraz z małżonką Katarzyną Luksemburską. Ich figury ustawione są po obu stronach wejścia, a książe jako fundator trzyma w ręku model gotyckiej świątyni.
Kościół ma wyposażenie gotyckie i barokowe, w tym barokowy ołtarz główny z 1647 r. z obrazem przestawiającym scenę ukamieniowania św. Szczepana. Nazwa ołtarza jest wykonana z trzech rodzajów marmuru, przy czym jeden został przywieziony z Polski. W podziemiach znajdują się groby Habsburgów (jest to jedno - obok kościoła Kapucynów - z miejsc pochówku członków dynastii) oraz biskupów wiedeńskich.
Katedrę uważa się także za znaczący ośrodek kultu maryjnego: w nawie południowej wisi obraz przedstawiający Matkę Boską z Pocs. Na obrazie Matka Boska ukazana jest jako Przewodniczka wskazująca na Chrystusa. Według przekazów została obraz powstał w 1676 r. jako wotum dla cerkwi greckokatolickiej w miejscowości Mariapocs (dawniej węg. Pocs) we wschodnich Węgrzech. To dzięki niej arcyksiążę Eugeniusz Sabaudzki miał pokonać Turków pod Zentą w 1697 r. Później na rozkaz cesarza Leopolda I, sprowadzono ją do Wiednia w trwającej kilka miesięcy procesji. Na miejscu uznana została za patronkę miasta i umieszczona w ołtarzy głównym.
Odwiedź z nami Wiedeń i poznaj jego współczesne oblicze.
Biuro Podróży Event-Tours organizuje wycieczki do Wiednia dla grup turystycznych.
Skontaktuj się z nami już dziś.